ต่อจากตอนที่แล้ว ยังมีวรรคทองจากวรรณคดีอีกหลายเรื่องมาฝากค่ะ
แมลงภู่เป็นคู่ของบุปผา บูราณว่าเห็นจริงทุกสิ่งสม
หญิงกับชายก็เป็นคู่ชูอารมณ์ ชั่วปฐมกัปป์กัลป์พุทธันดร
ใครมีคู่พลัดคู่ไม่มีสุข มักเกิดทุกข์ใหญ่ยิ่งกว่าสิงขร
เหมือนตัวเรียมร่ำรักหนักอุทร ด้วยจากจรมิได้อยู่เป็นคู่เชย
"นายมี"
(นิราศพระแท่นดงรัง)
***เขาย่อมเปรียบเทียบความว่ายามรัก แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นนาน แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแลฯ
"สุนทรภู่"
(พระอภัยมณี)
***ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด บังเกิดชาติแมลงหวี่มีในไส้
เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา
"สุนทรภู่"
(นิราศภูเขาทอง)
***คำโบราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์ฯ
"สุนทรภู่"
(เพลงยาวถวายโอวาท)
***บาทหลวงว่าวิสัยในมนุษย์ ฟันจะหลุดแล้วก็ห้ามปรามไม่ไหว
ห้ามเกศาว่าอย่าหงอกยังนอกใจ มันขืนหงอกออกจนได้มันไม่ฟัง
"สุนทรภู่"
(พระอภัยมณี)
***เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น ระวังตนตีนมือระมัดมั่น
เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล
"สุนทรภู่"
(นิราศพระบาท)
***ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน
"สุนทรภู่"
(นิราศภูเขาทอง)
***อันเมารักมักหลงพะวงรัก ใครจะชักฉุดไว้ก็ไม่ไหว
กำลังมืดเมามัวไม่กลัวใคร คงจะไปหารักที่พักพิง
"นายมี"
(นิราศพระแท่นดงรัง)
" วรรคทอง"ในวรรณคดี ยังมีอีกมาก วันหลังจะสรรหามาฝากใหม่นะคะ....
