วรรคทองในวรรณคดี
วันนี้เก็บ"วรรคทอง" ในวรรณคดีที่อ่านจากหนังสือเล่มต่าง ๆ มาฝากกันค่ะ
*** เกิดมาต้องร่าเริงเข้าไว้ จะบูดบึ้งทำไมไม่สดชื่น
หัวเราะเป็นเล่นหรือจริงยิ่งครึกครื้น อายุยืนหมื่นปีดีไหมล่ะ?
เวทีโลกโชคเราเข้ามาเล่น ต้องรำเต้นเต้นรำตามจังหวะ
ควรถี่ห่างอย่างไรไว้ระยะ จะเป็นพระหรือนางอย่างเดียวกัน
ในโลกนี้มีทั้งสุขสนุก ค้นไม่พบต้องทุกข์เป็นแม่นมั่น
ทิ้งอบอุ่นวุ่นหาแต่หนาวนั้น โทษใครนั่นขอได้โปรดโทษตนเอง
คนหน้าเศร้าคือเขาดื่มยาพิษ ทอนอายุเป็นนิจไม่เหมาะเหมง
คนสำราญเบิกบานใจครื้นเครง เขาปลั่งเปล่งลิ้มรส "อมฤต"
"ครูเทพ"
(โคลงกลอนของครูเทพ)
***จะหักอื่นขืนหักก็จักได้ หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ
"สุนทรภู่"
(นิราศอิเหนา)
***ถึงมีเพื่อนเหมือนพี่ไม่มีเพื่อน เพราะไม่เหมือนนุชนาฏที่มาดหมาย
มีเพื่อนเล่นก็ไม่เหมือนกับเพื่อนตาย มีเพื่อนชายก็ไม่เหมือนกับเพื่อนชม
ถึงจะมีวิมานสถานทิพย์ ให้ลอยลิบเลิศมนุษย์สุดประถม
ถ้าไม่มีคู่เคียงเรียงภิรมย์ จะเกรียมตรมตรึกหาเป็นอาจิณ
"นายมี"
(นิราศพระแท่นดงรัง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น